W obliczu doniesień medialnych, dotyczących sytuacji na Uniwersytecie w Siedlcach, a rozpowszechnionych już właściwie w całej Polsce, jako Duszpasterz Akademicki w Siedlcach, serdecznie proszę Wszystkich o umiar w ferowaniu wyroków i powstrzymanie się od powielania obiegowych, niesprawdzonych opinii.
Z pewnością sprawa, będąca przedmiotem owych doniesień, wymaga dogłębnego wyjaśnienia – z zachowaniem wszelkich procedur prawnych. Prawda – jaka by ona nie była i kogo by nie dotyczyła – powinna być bezwzględnie ujawniona. Natomiast zwracam uwagę, że Uniwersytet w Siedlcach to pięć tysięcy Studentów i pięciuset Pracowników. Wielu z tych ostatnich znam osobiście, z wieloma jestem po imieniu. I przyglądam się ich ofiarnej pracy, jak nie szczędząc poświęcenia, zaangażowania, czasu wolnego i czasu na sen – także, niekiedy (choć tego nie pochwalam) czasu dla rodziny – oddają się tej Uczelni, angażując się w pracę z Młodzieżą, czy też w pracę administracyjną, lub też w obsłudze. Wszyscy ci, o których tu myślę – a mogę o tym zaświadczyć z najgłębszym przekonaniem, bo widzę to na co dzień – wkładają w swą pracę całe serce, wykonując ją z pasją i inicjatywą.
I oto dzisiaj wielu z nich przychodzi do mnie na dyżury, czy na Msze Święte do Duszpasterstwa, by ze łzami w oczach, z obawą w sercu i z poczuciem rozgoryczenia, postawić pytanie: „Co z nami teraz będzie? Co będzie z naszą Uczelnią? Skoro już cała Polska wytyka nas palcami; skoro rodzice już zapowiadają, że swoich dzieci na tę Uczelnię nie puszczą, a także przedstawiciele innych uczelni czy instytucji wycofują się z zaplanowanych wcześniej wspólnych inicjatyw?” Wielu z tych moich Rozmówców już po kilkadziesiąt lat ofiarnie pracuje na tej Uczelni i dzisiaj wszyscy oni pytają, dlatego po tylu latach uczciwej pracy muszą znosić takie krzywdzące opinie?
Ze swej strony, jako Duszpasterz Akademicki, zaświadczam, że od sześciu lat, w ciągu których pełnię swoją posługę, spotykałem się na Uniwersytecie w Siedlcach – i nadal spotykam – z życzliwością i otwartością na współpracę, i na moje inicjatywy. Nigdy nie spotkałem się z żadnym – podkreślam: z żadnym! – afrontem.
Dlatego bardzo proszę Wszystkich, którzy sytuację na tej Uczelni tak żywo komentują – o zachowanie zdrowego rozsądku, umiaru i obiektywizmu. Warto sobie postawić pytanie, czy sam chciałbym być w ten sposób potraktowanym – wiedząc, że nic złego nie zrobiłem, a wręcz poświęcałem się ofiarnie dla wspólnego dobra.
Biorąc to wszystko pod uwagę, jako Duszpasterz Akademicki – w imię prawdy – staję dziś w obronie dobrego imienia Uniwersytetu w Siedlcach!
A oto zapis audycji w Katolickim Radiu Podlasie, w ramach formatu AKADEMICKIE GAUDEAMUS, w trakcie której APEL został wygłoszony – początek w minucie 8:24:
Ks. dr Jacek Jaśkowski
Duszpasterz Akademicki
w Siedlcach
